τέως μὴ φαίνοντος ἡλίου τήμερον φῶτα εἶδον τῇ μεσημβρίᾳ.
στυγνάζει ὁ οὐρανός.
στυγνάζω-- μέλας γίγνομαι.
ὁ ἥλιος φαίνει τήμερον. οὕτος μέντοι ὁ ἥλιος οὐ ἐστὶ Λιβύης ἀλλὰ Βρεττανης ἦκα τοῦ ἀέρος ψυχροῦ ὄντος.
θερμασίαν δίδωσιν ὁ ἥλιος ὥστε τὴν οἰκίαν θερμαίνειν.
ἐπεὶ ἠγέρθην ὁ ἥλιος εφαινε ἀλλὰ εστυγνάξε.
τήμερον ὁ μὲν ἥλιος ἔφαινε νῦν δὲ ἡ σελήνη καὶ ἀστέρες φαίνει.
ἀπαλλαχθησομένης τῆς ὥρας ἐπεὶ ἠγέρθην, τήμερον εἰς μεσημβρίαν ὁ οὐρανὸς ἐστύγναζε.
λέγουσιν οἱ τὰ μετέωρα ἐξετάζοντες ὅτι ὕστερον ὁ οὐρανὸς στυγνάσει καὶ βρέξει Θεὀς.
μηχανῇ ἔχουσι δύο τροχοὺς φίλος ἐμοῦ τήμερον ἐλθόν οὐ βρέχοντος
ἀκούσαντα τόν κόκκυγα εἵς ᾠδήν οὐ με ἐπέλαβε ὁ ἥλιος φαίνων.
ἵημι ->εἵς
σήμερον ἐνόμισα ὅτι εὐδίαν ἔχοιμεν καὶ οὕτως εἴχε.
τέκτονος τήμερον τιθέντος νέαν θύραν καὶ θυρίδα ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἐφοβούμην βροχὴν. οὐ ἔβρεχε καὶ τοῦ ᾠχημένου τέκτονος καὶ τῆς οἰκίας ξηράς οὔσας χαίρω.
τῇ πρώτῃ τῆς Ἰυνε…
We
Jazz June. We
Die soon.
Ἰυνε σκώπτοντας σκώπτει θάνατος ἡμᾶς.
της νυκτὸς μὲν ὁ ἄνεμος ἔκλαζεν, τήμερον ἡσύχαζεν.
νυκτὸς δηλῶς φαινούσης τῆς σελήνης καὶ τήμερον ἔφαινε ὁ ἥλιος.
τήμερον ἔχει καλῶς – θαυμαστόν τι χρῆμα ἡμέρας.
(νῦν ἀναγιγνώσκω Χαρίτων)
χθὲς μέντοι πάντα ἐδεύετο, ὁδοί, οἰκίαι, δένδρα, τέκνα, Μᾶρκος.
δεύω – βρέχω, ποιῶ τι ἤ τινα ὑγρόν.
δεύεται – ὑγρός γίγνομαι.
ἆρα τοῦτο ἀναγιγνώσκεις?
Ἑρμοκράτης…εἶχε θυγατέρα Καλλιρρόην τοὔνομα, θαυμαστόν τι χρῆμα παρθένου καὶ ἄγαλμα τῆς ὅλης Σικελίας:
τήμερον ἔβρεχε. τῷ ὄντι ἔσταζον καὶ ἔπειτα καλῶς ἔχει.
τοῦτο ἀναγιγνώσκω.
χθὲς ἐφοβήθην μὴ βρέχοι. ὅτε δ’ ἔβρεξεν, οὐκέτι ἐφοβούμην, ἀλλ’ ἐλυπούμην. τὰ μὲν γὰρ μέλλοντα ἡμᾶς φοβεῖ, τά δ’ ἐνεστῶτα λυπεῖ.
ὁ μὲν ἥλιος ἔφαινε δηλῶς ὁ δὲ ἄνεμος ἔπνει ἰσχυρῶς.