σήμερον λυποῦμαι ἐν τῷ μὴ τὸν Θεὸν ἀληλιφέναι κυανῷ τὸν οὐρανὸν.
ἐπεὶ μὲν ἠγέρθην ὁ ἥλιος ἔφαινε νῦν δὲ βρέχει. οἱ τὰ μετεώρα ἐξετάζοντες ἄν δόξειεν εἰπόν ἀληθῶς.
ἡ γῆ μοῦ βρεχθήσεται/βραχήσεται.
τοῦ πνεύματος ἰσχυρῶς πνέοντος, τήμερον ἂν ᾖ κακὴ ἥμερα εἰ ἀμελῶ τὸν ἤλιον φαίνοντα.
νυκτὸς ἡ βροχή με ἤγειρε ῥαγδαῖα οὔσα ἀλλὰ ἅμα ἀνατολῇ τοῦ ἡλίου εὐδίαν ἔχομεν. ἔπειτα ἔβρεχε.
φροῦδός ἐστιν ἥλιος.
νυκτὸς εἶδον τὸ τῆς σελήνης φῶς. «ἐὰν αἰθρία μένῃ, εὐδίαν ἕξομεν» εἰπὸν καὶ δὴ νῦν ὁ ἥλιος φαίνει.
ἀλείφοι δὴ κυανῷ τὸν οὐρανὸν ὁ Θεός. λευκὸς γὰρ ἐστι.
καίπερ τῆς βροχῆς οὐ ἀκμαίης οὔσας ἔφερε σκιάδειον τήμερον.
καταβρεχόμενός εἰμι. τὴν γὰρ γῆν καταβρέχει Θεός. κατὰ δέ τοὺς τὰ μετέωρα σκεπτομένους, ἐπαύριον καταβρέξει πάλιν. 
ἆρα σύ ἐν τῷ Δαυιδ Καμερον νικῆσαι χαίρεις?
ἐπεὶ ἐξῆλθον κίνδυνος ἦν βροχῆς. νοσοῦντος ἐμοῦ ὁ ἥλιος ἔφαινε
πάντα ὑγραίνεται.
ὑγραίνω, ποιῶ τι ὑγρόν, βρέχω, φέρω ὕδωρ ἐπι τινος.
διὰ ἡλίου τὰς νιφίδας τήκει Θεός. χθὲς γὰρ ἔνειφε. σήμερον δὲ λάμπει ὁ ἥλιος.
καίπερ τοῦ οὐρανοῦ συμπλέου νεφελῶν ὄντος, οὐ ἔβρεχε
νοστοῦντος ἐμοῦ 
τήμερον, ὁπότε ὁ ἄνεμος πνέοντος τὰς νεφέλας καλύπτῃ τὸν ἥλιον, ὁ ἄνεμος ταχὺς πνέῃ τὰς νεφέλας ἀπὸ τοῦ ἡλίου.
τήμερόν τοι τὸν οὐρανὸν κονιᾷ Θεός.
συνῆκα.
νοσέω–κακῶς ἔχω, χρείαν τοῦ ἰατροῦ ἔχω, νόσον πάσχω, οὐκ ὑγιαίνω.
νοστέω–οἴκαδε ἔρχομαι, ὑποστρέφομαι, παύομαι ἀποδημῶν.
ὁ ἀπὸ δυσμῆς ἄνεμος ἦν ἀσθενέστερος καὶ ὁ ἥλιος ἔφαινε τήμερον.
τήμερον ὁ οὐρανὸς ἀληλιμμένος ἐστὶν κυανῷ ὑπὸ φύσεως
τήμερον τοῦ οὐρανοῦ ἀληλιμμένος πολιῷ χρώματι ὑπὸ φύσεως εβρεξει.
ποικίλον δὴ τὸν οὐρανὸν ἀλείφει Θεός, τῷ μὲν κυανῷ, τῇ δὲ κονίᾳ. τὴν δὲ βροχὴν κατέχω.