Καὶ ἐνταῦθα, τῶν θαλαττίων νεφελῶν διαλυθεσῶν, ὁ ἥλιος λάμπει.
νεφέλας βροχὴν φερούσας φέρει ὁ θεός ὁ πάντα φέρων .
Νῦν ἐνταῦθα αἱ νεφέλαι ἐπανέρχονται ὥστε καλύπτειν τὸν ἥλιον. Ἀρέσκουσι δὲ οἱ λόγοι σου, ὦ Μᾶρκε, οἱ δελφικοί.
θερμὸς νῦν ἐστιν ἐν οἰκίᾳ ὥστε ἔξω μένειν θέλω οὗ ψυχρὸς ὁ ἀήρ. τὰς δὲ θυρίδας ἄρτι νῦν ἀνέῳξα.
Ἐπεὶ εὐδία ἔχει ἐνταῦθα, ἐβάδισα ἀναβαίνων τὸ μέλαν ὄρος τὸ ἡμῶν. Νῦν δὲ ἀνεληλυθὼς γράφω. Καὶ χάριν ἔχω σοι, Μᾶρκε, ὑπὲρ τῶν Αισωπέων ὑπομνημάτων σου.
νῦν ὁ ἥλιος φαίνει ἀλλὰ οἱ τὰ μετεώρα ἐξετάζοντες φασί τὴν γῆν βρεχθηέσθαι.
βρεχθηέσθαι ← βρέχω
EDIT φησι->φασί
τοῦτο;
τὴν θερμασίαν αἱ νεφέλαι νῦν ἀπέχουσι. νομίζω δ’ ὅτι βραχήσεται ἡ γῆ. ἀφανὴς γὰρ ὁ ἥλιος.
Οὐκ οἶδα ἀκριβῶς, ὦ ἄνερ, ὅτι ἡ εἰκὼν μικροτέρα ἐστιν. Τόδε δὲ ὁ ὄρος. Ἐνταῦθα δ’ ὁ ἄνεμος πνεῖ ἄγων ἐνίας νεφέλας διὰ τοῦ οὐρανοῦ.
τὴν μὲν βροντῆς καὶ ὄμβρου φωνὴν ἀκούω. τὸν δ’ ἥλιον οὐκ ὁρῶ. ψυχρὸς δ’ ὁ ἀήρ.
Καὶ ἐνταῦθα ὄμβρον νυκτὸς προσδοκῶμεν.
κρυβέντος τοῦ ἡλίου, ἡμῖν ὄμβρος ἐγγίζει.
Πρωῒ μὲν εἶδον ὑγρὸν αὐτοκίνητον τι. Αὐτὸς δὲ οὐκ ᾐσθόμην τὸν ὄμβρον.
ψῦχος μὲν πάρεστι. βροχὴν δὲ προσδοκῶ. εὐδίαν δὲ ποθῶ. ἔξω οὖν ἐλθεῖν οὐδὲ θέλω.
Ὡς εἴωθε τούτῳ τῷ μηνὶ τῷ Mαΐῳ, ὁ ἥλιος πρωῒ κρυφθεὶς πέφανται.
νεφέλαι μὲν πάρεισι, βροχὴ δ’ οὔ.
δεῖ δέ σε, φίλε Ῥοβέρτε, ἀφικόμενον εἰς τὴν Κολοράδω, τὸν μὴ πάροντα ἥλιον φέρειν.
Νὴ τὸν Δία. Ἐλπίζω γὰρ τὸν ἥλιον παρὰ σοι ὄψεσθαι. Ἐνταῦθα μὲν γὰρ πρωῒ ἐψάκαζεν, οὐδὲ ἐφάνη ὁ ἀστὴρ διὰ πάσης τῆς δείλης. Χάριν δέ σοι ὑπὲρ τοῦ λόγου σου περὶ Αἰσώπου.
Πορευθεὶς πρωῒ ἐκ Διδακουπόλεως οὐκ εἶδον τὸν ἥλιον διὰ τὰς νεφέλας. Ἔπειτα ἐν Κολοράτῳ ἀφιγμένος διὰ ὀλίγου χρόνου ἐθεώρησα αὐτόν. Τοῦ δ’ ἡλίου δύντος, συνῆλθον τῷ ἀγαθῷ Μάρκῳ, ὃς χαριέντως ἐξένισέ με. Χάριν οἶδά σοι, ὦ φίλε.
ὀλίγον ἔβρεξε καὶ ψυχρὸς νῦν ὁ ἀήρ.
καὶ σοίγε, φίλτατε, ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς λαλίας. ἐν γὰρ ταύτῃ εὐδόκησα σφόδρα.
ποικίλοι οἱ οὐρανοί, οἱ μὲν κύανοι, οἱ δὲ λευκοί.
ἐρώτημα οὖν σοι ἔχω. ἆρα ἀληθινῶς βλέπειν δύνασαι τὰ ὄρη ἐκ τῆς σῆς θυρίδος?