βεβούλευμαι μὲν ἓν ἔτος ?πὶ μηδεμιᾷ γλώσσῃ διατ?ίβειν πλὴν τῆς ἑλληνικῆς, ἀντὶ δὲ τούτων μελετήσω κιθα?ίζειν αὖθις.
ἆ?α χαλεπόν ?στιν ἄλλοις ἕνα λόγον μανθάνειν μόνον;
ἡμέραι εἰσὶν ἔχουσαί με ἀποκάμνουσαν τῶν Ελληνικῶν. τότε ἀναπαύομαι καὶ πάλιν μανθάνω τῇ ἐπειδῇ ἡμέρα.
ἔγωγε ἔχω τὸ ἐναντίον πράγμα ἢ σύ. ἐπεὶ γὰρ ἐπειρώμην μανθάνειν Ρωμαίζειν, ἔσφαλλον διότι ὁ νοῦς μου μετὰ Ελληνικῶν συρρῶ. 