LL Roma Aeterna

Salvete omnes!

Si quis forte mihi auxilium tulerit, gratias pro auxilio agam. In quadragesimo capitulo difficultates quae sequitur habeo:

versu tertio ad quintum:
“…vultus verbaque haerent fixa in pectore, neque cura membris placidam quietem dat.

Anglice, partem fortem converto: …and neither did her worry give peaceful rest to her body.
Rectene sum?

Versus tertius sextus dicit:

“Sed quid sacrificia mulierem furentem iuvant?”

Pro qua causa hic versus verbo “quid” utitur. Illud verbum cum casu “sacrificia” vocabuli non convenit.


In paucis partibus capituli verba sunt quae mea sententia casu coniunctivo sint.
Ecce ducentesimo undetricesimo ad ducentesimum tricesimum versum:

“Etiam si pugnae fortuna dubia fuisset, quem metui moritura?”

Qua causa “metui” vocabulum in indicitivo nec coniunctivo est?

Salve dsimo04

cura = worry or care or concern or anxiety of love

You’re right, dsimo04 // Rectus es et rectè dicis, dsimo04

“Sed quid sacrificia mulierem furentem iuvant?” = “But what [can be said about the notion] that sacrifices help the raging woman?” = “But how can sacrifices help the raging woman?”

“Etiam si pugnae fortuna dubia fuisset, quem metui moritura?”
“Besides, if the outcome of battle was [“ever”? or “in this case”?] doubtful, whom did I, about to die, have to fear?”
Good question! Why not subjunctive in the apodosis there? I don’t know.
Bonam quaestionem! Cur ibi non subjunctivus/conjunctivus in apodosi est modus? Nescio.

“Etiam si pugnae fortuna dubia fuisset, quem metui moritura?”
It’s very like A&G §517c. pluperfect subjunctive + perfect indicative;
Valdè simile est huius (quod tempora plusquamperfectum subjunctivo modo perfectumque indicativo requirit):

“Besides, if the outcome of battle had been in doubt, whom did I, about to die, have to fear?”

“Besides, if the outcome of battle had been in doubt, who[m] would I, about to die, have to fear?”

Just something I though of: so we will not mix them all up, it would be really good if the lesson number was provided too :smiley:. Lucky learning!

These sentences are based on lines from the Aeneid (book IV).
Exemplara harum sententiarum pristina in Aeneide (quartus liber) reperiuntur.

Gratias tibi, Adriano!

Et Hampie, Capitulum in titulum non pono quod pro omnibus capitulis his litteris uti audeo.

Nunc ad quadragesimum primum capitulum!

Consultatio prima:
Versus ab viginta septem ad triginta dicunt:

“Turnus, rex Rutulorum, cui Lavinia ante adventum Aeneae sponsa fuerat, moleste patiens advenam sibi praelatum esse, simul Aeneae Latinoque bellum intulerat.”

Pars fortis anglice mea sententia dicit: “…being annoyed (that) the new arrival was put before him…”

Rectus sum quod in hac sententia ‘that’ denotatus est? Etiam cur ‘advenam’ vocabulum cum ‘praelatum’ vocabulo non convenit? Num falso hunc versum intellego?


Consultatio altera:
Versus ab quadraginta unus ad quadraginta sex dicunt:

“Aeneas, quamquam tanta opibus Etruria erat ut iam non terras solum, sed mare etiam per totam Italiae longitudinem ab Alpibus ad fretum Siculum fama nominis sui implevisset, tamn de moenibus hostibus resistere noluit, sed in aciem copias eduxit.”

Primo, partem fortem dativum possessionis casum esse sciebam, sed conversa vocabula videntur. Si dativum possessionis esset, nonne versus ‘tantae opes Etruriae erat…’ diceret?

“Turnus, rex Rutulorum, cui Lavinia ante adventum Aeneae sponsa fuerat, > moleste patiens advenam sibi praelatum esse> , simul Aeneae Latinoque bellum intulerat.”

Pars fortis anglice mea sententia dicit: “…being annoyed (that) the new arrival was put before him…”

Rectus sum quod in hac sententia ‘that’ denotatus est? Etiam cur ‘advenam’ vocabulum cum ‘praelatum’ vocabulo non convenit? Num falso hunc versum intellego?

“Turnus, king of the Rutuli, to whom Lavinia had been engaged before the arrival of Aeneas, [being] displeased/indignant/annoyed/offended that the foreigner was preferred over himself, at once had declared war on Aeneas and Latium.”

Recte sententiam intellexisti. Clausulum oratio obliqua est. “Advena,” quod verbum gubernare utrumque genus potest, hic “Aeneae” revera convenit. Nonnulla nomina masculina in littera “A” desinunt.

“Aeneas, quamquam > tanta opibus Etruria erat > ut iam non terras solum, sed mare etiam per totam Italiae longitudinem ab Alpibus ad fretum Siculum fama nominis sui implevisset, tamn de moenibus hostibus resistere noluit, sed in aciem copias eduxit.”

Primo, partem fortem dativum possessionis casum esse sciebam, sed conversa vocabula videntur. Si dativum possessionis esset, nonne versus ‘tantae opes Etruriae erat…’ diceret?

“Although Etruria was so great in means/wealth/power that it had by now filled not only the lands with the fame of its name, but the sea, even through the whole length of Italy, from the Alps to the strait of Sicily, nevertheless, Aeneas did not want to fight back from enemy walls, but he lead his troops into a battle line.”

Mea sententia, in clausulum “tanta opibus Etruria erat,” “opibus” est casu ablativo ut nobis dicat quae sit Etruria, quanta sit eius potentia. “Tanta” adsignificat “tam magna/potens/dives” etc. Quo in modo magna sit, verbum “opibus” explicat.

Salve Thesaure et multissimas tibi gratias!

“Advena,” quod verbum gubernare utrumque genus potest, hic “Aeneae” revera convenit. Nonnulla nomina masculina in littera “A” desinunt.

O! Quam pigerrimus mente nonnunquam sum!


Mea sententia, in clausulum “tanta opibus Etruria erat,” “opibus” est casu ablativo ut nobis dicat quae sit Etruria, quanta sit eius potentia. “Tanta” adsignificat “tam magna/potens/dives” etc. Quo in modo magna sit, verbum “opibus” explicat.

Id quod dixisti convenit; nunc intellego. Iterum gratias!

Salvete!

Prius consultatio teneo quam ad capitulum sequentem procedo
(Num recte id scribo? Illam sententiam ‘pars prima prius quam altera pars’ scribendam opinabar sed illo modo numquam video.)

Praeterea, consultatio mea:

Versus ab octogesimo quarto ad octogesimum quintum (capituli quadragesimi primi) dicunt:

“Plus tamen vis potuit quam voluntas patris: pulso fratre, Amulius regnat.”

Anglice hanc sententiam converto:
“Yet force was more able than the father’s wish…”
To me that seems like thats all it can be, but for some reason I feel like I’m missing something. The spirit of the sentence seems to be more like “The draw to power was stronger than the father’s wish…” But thats not what it says.

Gratias cuivis auxilium mihi ferat ago!

Et, quomodo latine ‘one more’ dicitur (sicut ‘just one more question’)?
Iterum gratias.

Daniel

Prius consultatio teneo quam ad capitulum sequentem procedo
(Num recte id scribo? Illam sententiam ‘pars prima prius quam altera pars’ scribendam opinabar sed illo modo numquam video.)

Sententiam tuam non totaliter intellego. Visne dicere, “I have one more question before I proceed to the next chapter”? Forsitan est dicendum, “Priusquam ad capitulum sequens procedo, unum plus dubium [consultationem] teneo.” Dicam etiam ego, “Priusquam in capitulum sequens procedo, unum plus dubium etiam respondendum esse,” vel “alterum dubium habeo quod vobis respondendum est priusquam ad capitulum sequens procedo.” Sed barbarismi fortasse sunt haec; alii (Adrianum equidem dico) Latine scribere plus valent.


“Plus tamen vis potuit quam voluntas patris: pulso fratre, Amulius regnat.”

Anglice hanc sententiam converto:
“Yet force was more able than the father’s wish…”
To me that seems like thats all it can be, but for some reason I feel like I’m missing something. The spirit of the sentence seems to be more like “The draw to power was stronger than the father’s wish…” But thats not what it says.

Gratias cuivis auxilium mihi ferat ago!

Versio tua mihi paene bona videtur. Dici potest, “Yet power prevailed over the father’s wish/will…” Clausula “plus posse” idioma est. “Multum possum”=I am powerful, “plus possum”= I am more powerful, “plurimum possum”=I am most powerful. “Power prevailed” dico quia “power was more powerful” Anglice injucunde sonat.

Et, quomodo latine ‘one more’ dicitur (sicut ‘just one more question’)?
Iterum gratias.

Dicam “unum plus dubium” vel “dubium alterum”. Verbo “etiam” uti volo, sed quomodo nescio.

Corrigendum: Scripsi “ad capitulum sequentem,” sed “ad capitulum sequens” erat scribendum.

Salve Thesaure!

Dubium de locutionis ‘prius quam’ usu teneo. Saepe ‘prius’ ab ‘quam’ a sententia disjunctum video. Sed illo modo non scribendum esse videtur. Estne ex duobus usibus modus rectior ad scribendum an loquendum?

Daniel

Utroque modo uti sine discrimine licet. Quod si separatim scribuntur, clausula principalis, intra quam ‘prius’ vel ‘ante’ est, prius scribenda quam clausula subordinata est. Principalem igitur clausulam ab subordinata dividit ‘quam’.

Exempli gratia: “Karthagini male iam diu cogitanti bellum multo ante denuntio; de qua vereri non ante desinam quam illam excisam esse cognovero.” (apud Ciceronem; de Senectute VI)