Cur in capitulo tertio decimum, pagina XCIX, linea LXXVI, dies octavus in ablativo scriptur? Nonne in accusativo scribendum est? Solutionem nescio.
Nunc modum verbaque mea cum quae latine scribo ego ipse rideo. 
Gratias multas vobis ago!
Iam scio!
Cur in capitulo tertio decimum, pagina XCIX, linea LXXVI, dies octavus in ablativo scriptur? Nonne in accusativo scribendum est? Solutionem nescio.
Amice, precor, nonne nobis sententiam ipsam dare potes an putas nos omnes illum librum prae oculis habere? Velim eam inspicere quia mihi est questio similis tuae. Legi enim in lectione tricesima altera libri cui nomen “Le Latin Sans Peine” est haec verba
Vae mihi! Fessus ex officio redeo. Totum diem focali constrictus aestuare coactus sum.
Attamen cum plicas ejusdem dialogi audibiles audio certus sum locutorem “toto die” dicere. Utram vocem sit probam scire volo et cur?
Salve, Miguel!
Capitulum XIII nos docuit de accusativo temporis ac ablativo temporis. Uterque fere similem potestatem habet.
A libro “Exercitia Latina”:
Homo sanus centum annos vivere potest. Hic accusativo utitur, quia spatium (temporis) significat. Fortasse facilius potes intellegere interrogando: Per quot annos homo vivere potest?
Hora secta vel meridie sol altissimus est. Hic ablativo utitur, quia temporis punctum significat. Interroga: Cum est sol altissimus?
Intellegisne?
Stultum nunc me puto!
Sententia sic est:
“Ante diem octavum kalendas Apriles (id est die octavo ante kalendas Apriles) nox atque dies aequi sunt; is dies ‘aequinocium’ dicitur.”
Liber quem infero est “Lingua Latina Per Se Illustrata” vel in titulo dicitur, autem nunc solutionem scio.
Sententiam ultimam quam dicis sine thesauro nescio, ergo huius libri modum non perturbare et non ea transferre mallo.
Sed cum quid supra dixi, iam scio quia ablativo ututur.
Maximas gratias, Kyneto amice, tibi agendas sunt.
Perfecte!! 
Antem verba tua illos ablativos scire putavi, sed tantum tenuiter illos sciba.
Amadee (?), gratias tibi!
Maximas gratias, Kyneto amice, tibi agendas sunt.
Cur Michaelis humanissime gratiae maximae mihi agendae sint nescio! Sine ut aliquid corrigam. Secundum regulas licet dicere
aut
Tibi maximas gratias ago/persolvo
aut
Tibi maximae gratiae agendae sunt
Ne desiveris amice latine scribere
Cura ut valeas
Perfecte!
Optime melius dicitur. 
If it’s OK, I would like to chip in in English and Latin, so most can understand and my mistakes be more easily spotted.
Si licet, simul anglicè et latinè contribuere mihi placet, ut plerus intellegat et errores latinitatis meae faciliùs spectentur.
Dixit Cynetus
“Totum diem focali constrictus aestuare coactus sum.” Attamen …certus sum locutorem “toto die” dicere. Utram vocem sit probam scire volo et cur?
Did the writer make a mistake or the speaker or neither or both? I think neither. “Totum diem” and “toto die” are both fine, with a very subtle difference in meaning, “totum diem” meaning “for a whole day” (rather than for half a day or two or three) and “toto die” meaning “during the whole day” and “at various times during the day” (just as in English “a whole day” versus “the whole day” carries the same subtle distinction).
Erravitne scriptor an locutor an ambo an neuter? Animâ meâ, neuter. “Totum diem” et “toto die”, uter probè dicitur, cum differentiâ sententiae subtilissimo, ut “tempus unius diei completi (et non dimidi vel duorum vel trium)” esse quod vult dicere “totum diem”, et “per totum diei durationem” et “variè in die” esse quod vult dicere “toto die” (ut anglicè eodem modo subtiliter distinguuntur “a whole day” et “the whole day”).