Thank you! Let me know what you think about it.
I will also share with you the preface updated. Not sure if you will get the version with the updated preface as I changed it a few days ago. I would also appreciate your comments.
PRAEFATIO
Hic liber in Latinum translatus unicus codex Tao Te Kim est, qui in Britannica bibliotheca nunc est. Antequam tres codices erant, sed praeter hunc codicem illi perditi sunt.
Primus codex Tao Te Kim probabiliter inter annos MDCLXXXVII et MDCCII a Jesuita François Noël vertus erat. Jesuita Antoine Gaubil in libri tomo XV, Mémoires concernant l’histoire, les sciences, les arts, les mœurs, les usages, etc. des Chinois, metionem sui translationis facit. Hic liber translatus tamen perditus est.
Secundus codex fortasse non plene translatus sit et in libro, Catalogue Des Livres Imprimes, Des Manuscrits Et Des Ouvrages Chinois, Tartares, Japonais, Etc., Composant La Bibliotheque de Feu M. Klaproth, Jean-François Foucquet interpres esse Tao Te Kim dicitur. Alii viri doctori qualis Louis Pfister Josephque Needham in Bibliotheca Gallica Foucquet translationem esse credunt; sed alii hoc dubitant, verbi gratia, Witek et Von Collani. Witek enim probauit ut ille codex, qui in Bibliotheca Gallica est, translatio non sit, quod hic liber Bibliothecae Gallicae translatio non est sed liber Sinicus Tao Te Kim in Sinicam linguam scriptus est.
Nomen tertii codecis a Pierre-Martial Cibot, Aloys Ko et Etienne Yang translati patet in libri tomo I, Mémoires concernant l’histoire, les sciences, les arts, les mœurs, les usages, etc. des Chinois, sed hoc libellus non inventus est.
Jean-François Noëlas anno MDCCXX hunc codicem Britannicae bibliothecae transferre videtur; namque anno MDCCCIX et in libro de Antonio Montucci, Remarques philologiques sur le voyages en Chine de M. De Guignes, huius codicis indicium est et anno MDCCCICI in libro The Sacred Books of China. Texts of Taoism. Part V: Tao Teh King. James Legge hunc translatiomen exsistere narrat et is ipse hunc librum vidit, autem interpretem libri non agnoscebat. Primum indicium huius translationis libri Sinici Tao Te Kim in Antoine Gaubil epistula est, in qua Gaubil dicit ut Nöelas hunc Sinicum librum explicare conatur, sed Gaubil hoc possibile esse non putat. Haec epistula anno MDCCXXIX in Correspondance de Pékin scripta est. In ultima pagina huius codicis inscriptio est, in qua dicitur, quod Ex-Jesuita Jean-Baptiste Joseph de Grammont hunc librum Tao Te Kim ad Raper et Societati Regia Londinensi offert. Raper anno MDCCLXXXVIII Societati Regia Londinensi hunc codicem dedit.
Noëlas discipulus Foucquet erat, qui Figurismi doctrinam secutus erat. Sectatores Figurismi Tao Te Kim librum sacrum considerabant, quia putabant ut hic liber Sinicus patefactionem incarnationis Christi Iesu ac dogmatem Trinitatis continebat. Ordo enim textorum originalem ordinem non sequitur, quod dispositio textorum ex Figurismi notionibus facta est. Namque undecim textus primi sunt: 1, 14, 4 42, quae dogmatem Trinitatis tractant, et 10, 28, 27, 15, 20, 21, 25, quae patefactionem incarnationis Christi Iesu procurant.
Codex originalis Sinicum textum, translationem Latinam, margines, notas aliquorum versorum habet. Aliqui texti ad textum brevem intellegendum paraphrasem continent, aliqui paraphrasem non habent. Translatio codicis una pars est. Definitiones quoque verborum Sinicorum ex Shuowen jiezi et Zhengzi tong thesauris Sinicis sunt. Praetera interpres huius codicis ad in Latinum vertendum textosque interpretandum multis auctoribus Sinicis et Europaeis utur, exempli gratia, Zhuangzi, Li Yong, Pseudo-Dionysius Areopagita, Beatus Augustinus, Antonio Vieira, et. al.
Haec editio Latinam translationem solum habet et, ut supra dictum est, ordo huius codicis textorum originalem Sinicum ordinem non sequitur, sed hic libellus ordinem originalem Sinicum sequitur, quia viris studiosis huius libri sic facilior legere putamus.
Singapura
mense Octobri MMXXII.
BIBLIOGRAPHIA
Cibot, P-M., (1776) ‘Essai sur l’antiquité des Chinois’. In Mémoires concernant l’histoire, les sciences, les arts, les mœurs, les usages, etc. des Chinois: par les Missionnaires de Pékin. Vol 1. Paris: Nyon, p. 54.
Gaubil, A., (1791) ‘Abrégé de l’Histoire chinoise de la grande Dynastie T’ang écrit de 1753’. In Mémoires concernant l’histoire, les sciences, les arts, les mœurs, les usages, etc. des Chinois: par les Missionnaires de Pékin. Vol 15. Paris: Nyon, pp. 1-596.
—, (1970) Correspondance de Pékin 1722-1759. Genève: Droz.
Klaproth, H. J., (1839) Catalogue Des Livres Imprimes, Des Manuscrits Et Des Ouvrages Chinois, Tartares, Japonais, Etc., Composant La Bibliotheque de Feu M. Klaproth. Part 2. Paris: A. Pihan de La Forest.
Legge, J. and Müller, F., (1988) The sacred books of China. Delhi: Motilal Banarsidass, p.xii-xiii.
Montucci, A. (1809) Remarques philologiques sur le voyages en Chine de M. De Guignes. Berlin: Starcke.
Needham, J. and Wang, L., (1956) Science and civilisation in China. Cambridge: Cambridge U.P, p.163.
Pfister, L., (1932) Notices biographiques et bibliographiques sur les Jésuites de l’ancienne Mission de Chine. Chang-Hai: Impr. de la Mission catholique, pp.114-116.
Von Collani, C. (2015) ‘The Manuscript of the Daodejing in the British Library’ in Wong, W. and Führer, B. (ed.) Sinologists as translators in the seventeenth to nineteenth centuries. Hong Kong [China]: Chinese University Press, pp. 39-67.
Witek, J., (1982) Controversial ideas in China and in Europe. Roma: Institutum Historicoum S.I, pp.216-218.