B. To indicate the agent, instrument, or means, through, by, by means of: “statuerunt injurias per vos ulcisci,” Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9: “detrimenta publicis rebus per homines eloquentissimos importata,” id. de Or. 1, 9, 38: “quid ais? vulgo occidebantur? Per quos? et a quibus?” by whom? and by whose command? id. Rosc. Am. 29, 80: “quae domi gerenda sunt, ea per Caeciliam transiguntur,” id. ib. 51, 149: “quod nefarium stuprum non per illum factum est,” id. Cat. 2, 4, 7.—Placed after its case: “Exerce vocem, quam per vivis et colis,” Plaut. Poen. prol. 13.—Esp.: per fidem decipere, fallere, etc. (= datā fide): per fidem deceptus sum, through confidence, i. e. in my host who betrayed me, Plaut. Most. 2, 2, 69; Cic. Inv. 1, 39, 71; Caes. B. G. 1, 46, 3.—So, per se, per te, through himself, by himself, of himself, etc.: “homo per se cognitus, sine ullā commendatione majorum,” Cic. Brut. 25, 96: “per me tibi obstiti, = solus,” by myself, id. Cat. 1, 5, 11: “satis per te tibi consulis,” Hor. Ep. 1, 17, 1: “per se solus,” Liv. 1, 49.—With ipse: “nihil ipsos per se sine P. Sullā facere potuisse,” Cic. Sull. 24, 67: “ipsum per se, suā vi, sua naturā, sua sponte laudabile,” id. Fin. 2, 15, 50.—To form an adverb. expression, in, by, through, etc.: “non dubitavi id a te per litteras petere,” by letter, Cic. Fam. 2, 6, 2: “per summum dedecus vitam amittere,” in the most infamous manner, most infamously, id. Rosc. Am. 11, 30: “per iram facere aliquid,” in anger, id. Tusc. 4, 37, 79: “per commodum,” Liv. 30, 29, 3 (cf. II. A. supra): “per commodum rei publicae,” id. 10, 25, 17; 22, 57, 1; 31, 11, 2: “per ludum et jocum,” sporting and jesting, in sport and jest, Cic. Verr. 2, 1, 60, § 155; cf. id. ib. 2, 5, 70, § “181: per vim,” forcibly, Sall. J. 23, 1: “per dolum,” id. ib. 11, 8: “per otium,” at leisure, Liv. 4, 58, 12: “ceteris copiis per otium trajectis,” id. 21, 28, 4: “cibo per otium capto,” id. 21, 55, 1: “per tumultum = tumultuose,” id. 44, 45, 14. —