The Episcopal Christmas Message

Since the Pope himself gives a christmas message it is only apt that I your resident bishop say a few simple yet serious things about the coming year. May it bring to all less of harsh times and much enjoyment seek it before you perish. It is snowing here and I can feel all the little girls jumping with joy. Which annoys me, so without further a-do, this is in Latin of course.


α. Papae ipsius ritu dedeceret Episcopum illum Latinae maximum hodiernum auctorem vobis Christi diei nullum nuntium edere.

β. Aspera tempora patimur. Hic dies quamquam sit multis mollis in alium citissime mutabit. Nonnunquam forsan velitis desistere. Quidam vestrum mente agitabitis sui caedem. Episcopus autem hoc ipso cogitato maestis admonet ne Deo data dedatis. Semper enim agnoscendum, aliorum quibusdam in mundi partibus tantum peiora pati. Ipsis eritis mortui felellae. Si vitae quaestiones habetis, nemo alius flocci facit. Tacete exsurgite agite aliquid.

γ. Atque huc rursum venimus. Africae ad inopias et valde aegros, quorum malum a nobis vix demotum est. Tu, quid iudices, nigros non merere auxilium, dynamen aquilae cor contines. Tantum inde iam divites extraximus, sed etiam illa insula praetermittenda videtur, velutsi nil deberemus. Valdissime spero qui plurimum valent denique hoc anno aliquid facturos, dum Episcopus comitesque mei aeque valeant vincantque liberentque.

δ. Ne aegritas homines vincat, oportet galeas perlucidas super penem deponi. Nemo vult rubrum episcopum! Si vultis id ferire, inter vos protegite. Quamvis dicendi modus sic non videatur, gravissimum.

ε. Ad natu minores ne properetis pubescere. Senes omnia quae desiderabitis hoc ipso tempore tenetis. Non licet iuventutem neglegere. Aestimate pernicitatem eaque sapienter utimini. Puellas praesertim alloquor. Feriis fruentes decet vos esse, sed si hoc tibi non deciderit, decoros comites conare invenire, ut solitudinem ramo difrangas. Nescis ubi excedas, perfac deinde quisque dies sit aliquo numero. Reveremini, O hodierna iuventus, senes qui pugnaverunt vos ut liberi viveretis. Ne irrideatis, neve illius obliviscamini, quo infelicissme mortui vivive vobis functi sunt. At vero maestus fit Episcopus quod pessime iuvenes se gerunt. Egomet etiam sapientiae quantovis nescio an haec propter sint iuventutis intelligentiae inopiam, namque vero hodie videntur etiam dulcium minima esse cerebra. Quae mentes Latinitatis nil praeberent. Est maiore parte claritatis sibi gratia. Etiam innocentes. Desistite statim. Unici sitis. Vos estis mundi futura. Legite discite globum invertite.

v. Ne nimium liberos alligetis, O Genitores Genitricesque! Exempli causa, coniciendi in carcer sunt ei, qui non permittant sua filia noctu apud aliquem dulcem puerum maneat. Quid mali? Parens talis efficit solum minus filia vita fruatur utque magna voluptas ipsam evaserit! Sedecim aetatis satis possident quo ipsae decernant. Esse quidem malorum nimium agnovimus, attamen quidam raro conspiciendi exsistunt, quorum corda ab Deo bene creata sunt.

Quorum unus est Episcopus.

Ne Christus omnem vestram cervisiam bibat!

valete.

Salve Episcope!
Non potest, ut ego magnam literam scribo. Mea absunt vocabula et memoriter scio minimum.

Christus ab hora tertia bibebatur? :open_mouth:
Ego cervisiam non bibo!
Quo omnes bibat cervisias ? Vodka… hehehe :wink:

argh… fortasse scribo major postea.

too tired for latin now, don’t know what to write anyway… still haven’t packed and I’m going away tomorrow, I’ll post when I’m back (January some time :stuck_out_tongue:).

:open_mouth: :astonished:

Qui non scribete?

a rough translation for those of us who are Latin-Challenged would be nice…either that or repost in Greek :stuck_out_tongue:

διὰ τί νῦν σιγᾷς, ὦ ἱερεῦ;

ὡς θαυμάσια τὰ Σατορνάλι’ ἐστίν, ἀλλὰ δυοῖν γλώσσαις βαρβάραις τὰ ἠτίμασας. ·9




EDIT: Spelling. (Better late than never.)

οὗτός γε τῇ (ελληνικῇ ὀνειδίζει τε καὶ κακοστομεῖ. οὐκ ἄρ’ οἷός τ’ ἐστὶ (ελληνίζειν, οἴομαι.

Edit: Aargh! Homer nods, I take lengthy naps. Fixed τὴν· τῇ

καὶ δὴ καὶ ἐγὼ οὐκ ἔμαθον γλῶτταν τὴν ῾Ρωαϊκάν.

εἰ αὕτῃ γλώττᾳ δεῦρο λέγει· ἀγαθὸν δή ἐστιν ἀντιλέγειν Ἑλληνικῇ. :slight_smile:

λέγε μοι, ὦ Ἄννι, ἆρα οἴει τὸν ἱερέα κακῶς ἐπέπληξα;

γουλιέλμος(ελληνιστὶ κέκλημαι.

ἆρα οἴει τὸν ἱερέα κακῶς ἐπέπληξα;

οὐ μὴν οἶδα, καὶ γὰρ ἐγὼ οὐ μανθάνω τὴν (ρωμαϊκήν.

OK, I can follow most of this, but not this bit:

[size=150]ἆρα οἴει τὸν ἱερέα κακῶς ἐπέπληξα;[/size]

What does it mean?

If I say οἴει is parenthetical, “do you think”, does that clear it up?

It took me some time, but I figured it out now. I mixed up the aorist first person with the third.

Is my grammar wrong?

(I could find a word for Latin, as in southern-Italian. But I couldn’t find a word for the language itself, so I had to refur to it in some other way.)

No, I was the one who got it wrong. :blush:

Pro! Graecis infectus mi nuntius! :astonished:

vero, Episcope. :smiley:

How did you follow it with that spelling mistake that I only just noticed? :wink:

At the moment I improvise a lot, so spelling mistakes are not that obvious to me all the time.

But where is that mistake then? In the line I quoted? Let me know.

Regards,
Adelheid

In my first line I said σιγεῖς where I should have said σιγᾷς.

This is because, for some reason, I must have thought the word was σιγέω (in its uncontracted form), whereas it is in fact σιγᾰω.


(Verbs are nothing but trouble.) :slight_smile:

Must have improvised right over that! :smiley: