EPISCOPVS LVCILIO OMNIBVSQVE GENERIS SALVTEM
furori proximus volito. nimis enim hominum solet ad saltationum peritissimam aditus efficere obstruatur. adhaerenti quamvis sint mihi molestiae, ignovit maior pars, quanti constet ipsa peregrino puello, nec vero obstant animo. puellulae tamen species semper convertitur; iam quidem malle pectoribus videtur musicam, attamen mensibus antehac perpaucis salutem valeque libentissime dicere. feriis autem fructa dubito an memet etiam intueatur, ingentibusque deltoeidibus iuvenis cum erat fatus, sermonem pergeret illa nequiit. modo mutat vultum, modo rubet, nescio quid femellae facta significent. qua, ut matris more assueverat, videatur gratissima, illa cogit se verbis complexus et ignarum et insolentem in me edere. quod si hoc fuerit situs tamen inversus, maxime gaudebo. aut aliquid subicias, mi plures experte Lucili, consiliorum, aut di magni donent miracula excelsia:
aliquid et spatii et vacui cum ipsa. si vis, Bacche, cornubus optime uti, meris aetheriis compleas, sinuque caupona inventa istuc dimittas amatores, si enim acciderit, nullum erit dubium quin nanciscar vel in aeternum perve mediocre spatium, dum habeam. fac, e Dis egregie Amor, globuli adhibeant fortitudinem quominus illa fata quatiar; neu penem puellam penem arrigat, quo facto rubere soleo. iam in conspectu non est permultum dierum, breviore visurus ope egeo. durabor verbis “QVIS EST QVIN…”, sed latinitas non perferet fannyn.
valete