Quondam homo infirmus erat in nomine Steppani et nutrix eum curabat. Is amicum, quoque infirmum in nomine Crassi, habuit duoque homines saepe de nutrice locuti sunt quod nutrix erat bella gracili cum forma. Sic, primo homine ioco expleto, inquit:
“Crasse, quid appellas nutricem cum genibus immundis?”
“Nescio, Steppane, quid?”
“Caput nutrix!”
Riserunt multum.
Vale
elducem limis oculis intuens ‘iocus istus,’ inquam, ‘non tam iocosus quam iuckosus est!’
vale
bpq
ego alterum iocum habui, sed nescio si cui hilariter videatur. credo antiquitus est.
quondam Cato, ille austerissimus, ascendens ad Capitolium angusta via, cui obviam descendens hic baiulator magnam arcam fert. dein hic arca Catonem casu pellit, postea clamat, “cave!”
at Cato modo reversus “quor?” inquit, “numquid tu me pellas rursus?”
uerba tua quam iocosissima fuerunt! gratias tibi
David
Here is another joke,
Θεμῶ? ε?χ?ὶ θέλες ε?πὶς
Though this is undoubtedly true. I can’t confirm that it originated with Porson, (it is claimed he ‘ baffled other scholars with it’ .) It is also said to be inscribed on a statue of weeping Niobe in the Medicean gardens. (which gives a clue to its meaning .)