Cur nemo fere hac agora utitur? Gratum est Latine altercari.
Non est facilis scribere in Latino. Verba Latina nobis sunt eligenda diligentius quam Britannica.
Did I butcher that passive periphrastic?
Salve Brinestorm.
Scio quam tironi difficile sit Latine colloqui. Id ergo agam ut verba mea facile comprehendantur.
Prima senentia tua debuit esse: Non est facile Latine scribere. [Latine scribere is the neuter subject, hence facile.]
Sententia altera formosissima est, si recte verba tua comprehendi.
Dic mihi: quomodo effecisti ut tua tabula sub nuntio tuo appareat? Picturae aliorum hoc foro utentium ad laevam apparent.
Pro tuo auxilio maximas gratias tibi ago. 
Cum BBCode effeci ut mea tabula (imitor formam sententiae tuae) appareret (Did you make an error in your tenses? Does effecisti > appareat = perfect indicative > present subjunctive follow the sequence of tenses?).
Spero tecum colloqui rursus.
Vale,
Braenus Tiro (The Classical “ae” was a long “i” dipthong, right?)
Agora optima est nobis qui nos exercemus Latina. Dolendum est quod non satis in Agora loquimus. (Correct..?)
(Did you make an error in your tenses? Does effecisti > appareat = perfect indicative > present subjunctive follow the sequence of tenses?).
Etiam, ego quoque illud opinor coniunctivum imperfectum debere esse.
Ego facilius disceptationes Agorae saepe comprehendo (lexicorum gratia ), sed non quam facile libros similes De Bello Gallico, quem nunc tempto legere. Sed spero me meliorem fore.
Fortasse coniunctivo perfecto debui uti. In amimo habui ut effecisti perfectum verum [true perfect] esset. Credidi ergo me in sequentia primaria esse. Itaque coniunctivo praesenti usus sum. Nunc autem non pro certo habeo me recte fecisse. Oportet me in librum spectare ut certus fiam.
Quam facile est errare! Praesertim cum celeriter scribimus. Talia problemata nunquam habui linguam Germanicam discens.
15 minutes later:
Profunde meditatus iudicavi imperfectum coniunctivum aptius esse. Adductus sum ut praesenti coniunctivo uterer quod verbum incisionis dependentis [dependent clause] spectabat ad praesens et futurum tempus.
Tamen tanto errore commisso nulla excusatio est.
Itaque coniunctivo praesenti usus sum.
Participia praesenta non ablativos “-i” habent. Ablativos “-e” habent, quamquam adiectiva. Ergo “praesente”.
Scribisti facile esse errare scribens, sed etiam facilius est legens! Saepe erro cum ipse, se et alia pronomina personalia utuntur, saepe tum credo pronomen istud verbum alium quam verum significare. Et nonnumquam erro cum terminationem verbum agendi [verb] video, sed omnes terminationes scio, solum est neglentia.
Scribisti quoque “praesertim cum celeriter scribimus”. Si me videres, non illa verba scriberes! Ego vero non celeriter scribo. Plreumque temporis in lexicis lego. 
Editum (?):
Scribisti tanto errore nulla excusatio esse, sed ego non eum credo errorem magnum esse. Ego quoque nonnumquam errorem illum facio.
Quando coepisti Latinam discere, ceterum?
Nonne erravisti, Dingbats? Plerumque ablativum singulare praesentis participii in -i terminatur. Aliquando autem in -e terminatur:
cum participium est substantivum,
cum participium obiectum gubernat,
cum participium in ablativo absoluto est…
…nisi memoria fallor.
Rectus es, opinor. Wheelock dixit omnes ablativi praesentis participii in “-e” terminare, sed fortasse errat.
Sed,
Quando coepisti Latinam discere, ceterum?
Wheelock numquam errat, paginam 148 vide.
Dissentio. Non habeo Wheelock, sed credo eum erravisse, si re vera tale affirmaverit.
Videte A&G sectiones 117, 118, 121.
Exempla quoque ex dictionario transcripta videte:
in praesenti (tempore): at present,
in re praesenti: on the spot.
Omnia quae hactenus legi confirmaverunt quod supra dixi.
Numquam errat quare tibi consentiat
Bella grammatica!
Mi tantum iubet spectare studiosos pugnantes de Latina!
Quando coepisti Latinam discere, ceterum?
Abhinc tres annos linguam Latinam suscepi. Ex libris et interrete me doceo. Reapse physicista sum. Ad me oblectandum modo linguam discere incepi.
OK. (Censeo “OK” omnium linguarum esse.)
Ego initio aestatis proximae Latinam discere incepi. Interreti didici (et disco). Possum sententias faciles scribere, cum sententias difficiles scribere tempto, saepe erro. Membra tria prima difficulter legi, sed credo me libros faciliores debere legere.
Volo quoque Graecam discere, sed difficillima est et magno constat eam discere.
Ita. Sed non sic erat in Ligua Latina quam Ecclesia dicebat. In ea potius sicut ‘a’ in ‘amen’ (= English pronounciation) erat.
Ergo non rosa, ros’eigh’, ros’eigh’, rosa, rosam, sed rosa, ros’i’, ros’i’, rosa, rosam. Consonantes inter ‘.’ hic edendi sunt sicut in sermone Britanico.
Volo esse certus de tuo nuntio:
ae : Amen, ache : Ecclesia
ae : Ireland : Latina
Sum rectus?
Non puto posse scribi verbum “rectus, -a, -um” sic.
ae : Amen, ache : Ecclesia
ae : Ireland : Latina
Quid ais? Nescio quid istud significet.
Sum rectus?
(what’s cough in Latin?) Sumne aut rectusne, sodes.
Ita, prorsus sic est.
Profecto alienum sit “rectus, -a, -um” sic scribere sicut feci. 
Melius est interdum evidenter quam recte scribere.