Acts 1:1-2 Codex Bezae
πραξις αποστολων
τον μεν πρωτον λογον εποιησαμην
περι παντων ω θεοφιλε
ων ηρξατο ιης ποιειν τε
και διδασκειν
αχρι ης ημερας
ανελημφθη εντειλαμενος τοις αποστολοις
δια πνς αγιου ους εξελεξατο και εκελευσε
κηρυσσειν το ευαγγελιονActs 1:1 NA27 Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν, 2 ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ πνεύματος ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήμφθη.
Culy-Parsons:2003 note that μεν without δε is frequent in Acts. S.Levinsohn:2000 p. 170-171 claims it is used both with and without δε to mark text which is background. I would suggest that in Acts 1:1 it also marks a contextualizer, i.e., a segment of text which situates the following narrative within a larger narrative framework. Attic Tragedy has several examples of μεν with or without δε in the first clause of the play. I haven’t studied all of these.
Aeschylus Agamemnon
{ΦΥΛΑΞ}
Θεοὺς μὲν αἰτῶ τῶνδ’ ἀπαλλαγὴν πόνων,Aeschylus Supplices
{ΧΟΡΟΣ ΔΑΝΑΙΔΩΝ}
Ζεὺς μὲν ἀφίκτωρ ἐπίδοι προφρόνως
στόλον ἡμέτερον νάιον ἀρθέντ’Aeschylus Eumenides
{ΠΡΟΦΗΤΙΣ}
Πρῶτον μὲν εὐχῇ τῇδε πρεσβεύω θεῶν
τὴν πρωτόμαντιν Γαῖαν· ἐκ δὲ τῆς Θέμιν,
ἣ δὴ τὸ μητρὸς δευτέρα τόδ’ ἕζετοSoph. ΤΡΑΧΙΝΙΑΙ
1 {ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ}
1 Λόγος μέν ἐστ’ ἀρχαῖος ἀνθρώπων φανεὶς
2 ὡς οὐκ ἂν αἰῶν’ ἐκμάθοις βροτῶν, πρὶν ἂν
3 θάνῃ τις, οὔτ’ εἰ χρηστὸς οὔτ’ εἴ τῳ κακός·S.Aj
ΑΙΑΣ{ΑΘΑΝΑ}
Ἀεὶ μέν, ὦ παῖ Λαρτίου, δέδορκά σε
πεῖράν τιν’ ἐχθρῶν ἁρπάσαι θηρώμενον·
καὶ νῦν ἐπὶ σκηναῖς σε ναυτικαῖς ὁρῶ
Αἴαντος, ἔνθα τάξιν ἐσχάτην ἔχει,
πάλαι κυνηγετοῦντα καὶ μετρούμενον
ἴχνη τὰ κείνου νεοχάραχθ’, ὅπως ἴδῃςS.Ph
ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ{ΟΔΥΣΣΕΥΣ}
Ἀκτὴ μὲν ἥδε τῆς περιρρύτου χθονὸς
Λήμνου, βροτοῖς ἄστιπτος οὐδ’ οἰκουμένη,
ἔνθ’, ὦ κρατίστου πατρὸς Ἑλλήνων τραφεὶς
Ἀχιλλέως παῖ Νεοπτόλεμε, τὸν Μηλιᾶ
Ποίαντος υἱὸν ἐξέθηκ’ ἐγώ ποτε,
ταχθεὶς τόδ’ ἔρδειν τῶν ἀνασσόντων ὕπο,Euripides ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ
{ΑΦΡΟΔΙΤΗ}
Πολλὴ μὲν ἐν βροτοῖσι κοὐκ ἀνώνυμος
θεὰ κέκλημαι Κύπρις οὐρανοῦ τ’ ἔσω·
ὅσοι τε Πόντου τερμόνων τ’ Ἀτλαντικῶν
ναίουσιν εἴσω, φῶς ὁρῶντες ἡλίου,
τοὺς μὲν σέβοντας τἀμὰ πρεσβεύω κράτη,
σφάλλω δ’ ὅσοι φρονοῦσιν εἰς ἡμᾶς μέγα.
Euripides ΕΛΕΝΗ{ΕΛΕΝΗ}
Νείλου μὲν αἵδε καλλιπάρθενοι ῥοαί,
ὃς ἀντὶ δίας ψακάδος Αἰγύπτου πέδον
λευκῆς τακείσης χιόνος ὑγραίνει γύας.
Πρωτεὺς δ’ ὅτ’ ἔζη τῆσδε γῆς τύραννος ἦν,
[Φάρον μὲν οἰκῶν νῆσον, Αἰγύπτου δ’ ἄναξ,]
ὃς τῶν κατ’ οἶδμα παρθένων μίαν γαμεῖ,
Ya know, this did have a felling of deja vu about it, I have already addressed this citing Cooper (who else?).
see: inceptive μὲν" Aeschylus Agamemnon Line 1
http://discourse.textkit.com/t/inceptive-aeschylus-agamemnon-line-1/11239/1
In that thread I didn’t suggest that it was used to mark contextualizers however.