Ὠρίωνος
Ἐπὶ τούτῳ τῷ ἀμφορεῖ οὐκ ἔστιν ὁ Ὠρίων ἀλλ' ὁ Οἰνοπίων, ὁ τοῦ Διονύσου υἱός, παρὰ τοῦ πατρὸς οἶνον δεδεγμένος. Ὁ δ' Ὠρίων, ἐπὶ τῆς θαλάττης βήσας, ἦλθον πρὸς Χίον, ὁποῦ ὁ Οἰνοπίων ἦρχε. Ἐπειδὴ ἡ Μερόπη, θυγάτηρ τοῦ Οἰνοπίωνος οὖσα, ὑπὸ τοῦ Ὠρίωνος μεθύοντος ἐβιάσθη, ὁ Οἰνοπίων ἐτύφλωσεν αὐτόν.
Ἥκοντος εἰς Λῆμνον, ὁ Ἥφαιστος ἐλεήσας ἔδωκεν αὐτῷ τὸν Κηδαλίωνα ὡς ἡγεμόνα. Ὁ δὲ ἀναβεβηκὼς εἰς τοὺς τοῦ Ὠρίωνος ὤμους, ἡγήσατο εἰς τὴν ἀνατολήν, ὅπου διὰ τοῦ ἥλιου ὁ Ὠρίων τὴν ὄψιν ἀνέλαβεν. Ἔπειτα ὁ μὲν Ὠρίων ἐζήτησε τὸν Οἰνοπίωνα ὡς θέλων ἀποκτεῖναι αὐτόν. Ὁ δ'Οἰνοπίων κεκρυμμένος οὐχ εὑρέθη.
Μετὰ τοῦτο ὁ Ὠρίων ἐγένετο θηρευτὴς ἐν τῇ Κρήτῃ, τοῦ Ἀρτέμιδός τε καὶ τῆς Λητοῦς παρουσῶν. Τελὸς δ'ὁ
Σκορπίος ἀπέκτεινεν αὐτόν. Οἱ μέν φασιν τὴν Γῆν πέμψαι τὸ θηρίον, τοῦ Ὠρίωνος θέλοντος θηρεύειν πάντα τὰ ζῷα. Οἱ δὲ λέγουσιν τὴν Ἀρτέμιδα τοῦτο ποιῆσαι ἵνα τὴν παρθενίαν σώσαι.
Ὁ δὲ Ζεὺς ἀνέθηκε τὸ τοῦ Ὠρίωνος εἴδωλον ἐπὶ τὸν οὐρανόν.
Ἀνάγνωσις τῶν ὑπὸ τοῦ Ψευδο-Ἐρατοσθένου γεγραμμένων
Ἡ βίβλος