De puero male morato

This board is a composition workshop, like a writers' workshop: post your work with questions about style or vocabulary, comment on other people's work, post composition challenges on some topic or form, or just dazzle us with your inventive use of galliambics.
Post Reply
amans
Textkit Enthusiast
Posts: 360
Joined: Thu Sep 23, 2004 6:12 pm

De puero male morato

Post by amans »

Here's another one... :)

de puero male morato

Quondam poeta senex erat, talis poeta antiqua et bona uirtute ut oportet. uespere aliquo, cum domo sedebat, tempestas foeda orsa est; imbro ruente poeta senex ad caminum, in quo ignis ardebat et mala torrebant, bona delectatione sedebat.

"miseris, qui fores in hac tempestate sunt, non uestes sicci futuri sunt", dixit, nam uere poeta bonus erat.

"o aperi! frigeo et madeo!" extra puerulus clamauit. imbro ruente et flato agitante omnibus fenestris plorabat et ianuam pellebat.

"te misellum!" poeta senex dixit et iuit apertum ianuam. puerulus erat; omnino nudus erat et aqua ex coma flaua eius fluebat. ei membra horror frigidus quatit; si non intrauisset, moriendus in tempestate foeda sine dubio fuisset.

"te misellum!" poeta senex dixit et manum suum praehendit. "uenias cum me, ut te sine dubio calefaciam! uinum et malum tibi erunt, cum puer pulcher sis!"

et talis puer erat. oculi eius erant ut stellae clarae, et, cum aqua ex coma flaua eius flueret, coma tamen adeo formose crispabat. speciem angeli parui praebebat, sed tam frigore pallebat et toto corpore tremebat. in manu ei arcus pulcher at imbro corruptus erat; omnes colores sagittarum pulchrarum se humore tempestatis immiscebantur.

poeta senex ad caminum resedit, puerulum in gremium suum sumpsit, aquam coma eius expressit, manus eius cum manibus suis calefecit, uinum feruidum ei parauit; tum conualui, genas ualetudo venit, in pauimentum salit et circum poetam senem saltare coepit.

"puer laetus es!" senex dixit. "quod nomen tibi est?"

"mihi nomen Amor est!" respondit, "non me nouisti? ecce! qui arcus meus iacet! quem intendo, mihi crede! ecce iam serenum coelum; luna lucescit!"

"at arcus tuus corruptus est!" poeta senex dixit.

"stomachor!" puerulus dixit, sumpsit et contemplabat. "o siccus est, non detrimentum accepit! neruus semper contentus! iam examinaturus sum!" ergo arcum intendit, sagittam misit, destinauit et poetam medium in cordem percussit: "iam arcum meum non corruptum esse uidis!" dixit, omnino magna uoce risi et aufugit. puerum male moratum! eum ita poetam senem, qui eum in cubiculum calidum intromisisset eique uinum suauis et malum optimum dedisset, percutere!

in pauimento poeta bonus, uere percussus medium in cordem, plorens iacebat et dixit: "apage! quam hic Amor puer male moratus est! hoc omnibus librorum bonis moribus dicturus sum, ut caueant et non ei colludent, nam eos laedet!"

omnes librorum bonorum, pueri puellaeque, quibus hoc narrabat, cauebant malum Amorem, sed tamen eos fefellit, cum tam astutus fuisset. discipulis abeuntibus a scholis toga nigra uestitus uolumen in manu tenens iuxta eos currit. nequaquam recognouerunt, et eum amplecti uix credunt quoque discipulum esse, cum iis ferrum uolatile in pectus figit. puellis abeuntibus a sacerdote persequitur - et in medio templo stantibus. sic, semper homines persequitur! in candelabro theatri maximo sedet et flamma clara ardet, ut credant eum lucernam esse - aliud autem postea sentiant. per hortos regis et in uallo currit! quondam quoque patrem tuum et matrem tuam medium in cordem percussit! ut scias quid dicant, eos modo roga. hic Amor uere malus puer est, cum eo numquam faciendus sis! omnes homines persequitur. finge, puerum auiam senem sagitta percussisse! diu est ex quo hoc factum est: non plus dolet, sed huius rei numquam oblitura est. apage, malum Amorem! iam autem eum nouisti! scis puerum male moratum esse!

Post Reply