Markos wrote:… quote from the Anabasis 4,2,6 ... establishes that οἱ δέ doesn't ALWAYS mark a change in subject.
Mark,
μὲν … οἱ δέ (and variations) which
reiterates the subject of the previous sentence is not rare in Homer and Herodotus. Cooper's treatment[1] of this cites about thirty examples[2]. All the examples include
μὲν. Cooper[3] claims that οἱ δέ (and variations)
without reference to
μὲν may be strongly adversative and in many places indicates the subject is
changing from the previous sentence. He gives about twenty five examples.
μὲν … οἱ δέ (and variations)
reiterates the subject of the previous sentence:
Homer Il. 1 191
ὅσσον φέρτερός εἰμι σέθεν, στυγέῃ δὲ καὶ ἄλλος
ἶσον ἐμοὶ φάσθαι καὶ ὁμοιωθήμεναι ἄντην.
Ὣς φάτο· Πηλεΐωνι δ' ἄχος γένετ', ἐν δέ οἱ ἦτορ
> στήθεσσιν λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν,
ἢ ὅ γε φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ
τοὺς
μὲν ἀναστήσειεν,
ὃ δ' Ἀτρεΐδην ἐναρίζοι,
— ἦε χόλον παύσειεν ἐρητύσειέ τε θυμόν.
Homer Il. 4.491
Πριαμίδης καθ' ὅμιλον ἀκόντισεν ὀξέϊ δουρί.
> τοῦ
μὲν ἅμαρθ',
ὃ δὲ Λεῦκον Ὀδυσσέος ἐσθλὸν ἑταῖρον
βεβλήκει βουβῶνα, νέκυν ἑτέρωσ' ἐρύοντα·
Homer Il. 15.136
αὐτίκα γὰρ Τρῶας
μὲν ὑπερθύμους καὶ Ἀχαιοὺς
λείψει,
ὃ δ' ἡμέας εἶσι κυδοιμήσων ἐς Ὄλυμπον,
μάρψει δ' ἑξείης ὅς τ' αἴτιος ὅς τε καὶ οὐκί.
Herodotus 3.147
Ὀτάνης δὲ ὁ στρατηγὸς ἰδὼν πάθος μέγα Πέρσας
πεπονθότας <τὰς> ἐντολὰς [τε] τὰς Δαρεῖός οἱ ἀπο-
στέλλων ἐνετέλλετο, μήτε κτείνειν μηδένα Σαμίων μήτε
ἀνδραποδίζεσθαι ἀπαθέα τε κακῶν ἀποδοῦναι τὴν νῆσον
Συλοσῶντι, τουτέων
μὲν τῶν ἐντολέων μεμνημένος ἐπελαν-
θάνετο,
ὁ δὲ παρήγγειλε τῇ στρατιῇ πάντα τὸν ἂν λάβωσι,
καὶ ἄνδρα καὶ παῖδα, ὁμοίως κτείνειν.
Herodotus 5.33
Συνέπιπτε γὰρ καὶ τὸν ἐστιγμένον
τὴν κεφαλὴν ἀπῖχθαι ἐκ Σούσων παρὰ Ἱστιαίου, σημαί-
νοντα ἀπίστασθαι Ἀρισταγόρην ἀπὸ βασιλέος. Ὁ γὰρ
Ἱστιαῖος βουλόμενος τῷ Ἀρισταγόρῃ σημῆναι ἀποστῆναι
ἄλλως
μὲν οὐδαμῶς εἶχε ἀσφαλέως σημῆναι ὥστε φυλασσο-
μένων τῶν ὁδῶν,
ὁ δὲ τῶν δούλων τὸν πιστότατον ἀπο-
ξυρώσας τὴν κεφαλὴν ἔστιξε καὶ ἀνέμεινε ἀναφῦναι τὰς
τρίχας· ὡς δὲ ἀνέφυσαν τάχιστα, ἀπέπεμπε ἐς Μίλητον
ἐντειλάμενος αὐτῷ ἄλλο μὲν οὐδέν, ἐπεὰν δὲ ἀπίκηται ἐς
Μίλητον, κελεύειν Ἀρισταγόρην ξυρώσαντά μιν τὰς τρίχας
κατιδέσθαι ἐς τὴν κεφαλήν· τὰ δὲ στίγματα ἐσήμαινε, ὡς
[1] Greek Syntax vol 3, [2.]50.1.10.C p.2202-03
[2] Unfortunately he seems to be using a different citation system for Herodotus which makes finding the examples a pain. The book and sections numbers are generally correct but the line numbers aren't even close.
[3] Greek Syntax vol 3, [2.]50.1.10.B p.2202-03
C. Stirling Bartholomew