καλόν ἐστιν. Very well done. Despite a few minor mistakes, I understood 100% of it. I also agree with the underlying meaning of the story.Isaac Newton wrote:διδάσκαλος τις ἐν σαπρῷ νοΐ ἀνεγίνωσκεν τὰς γραφάς . ἡμέρα τῇ ἡμέρᾳ οὕτως ἐποίησεν ὥστε ἀκατάστατος τό πνεῦμα αὐτοῦ ἐγένετο. Νυνὶ δὲ, ὅσον αὐταῖς ἀνεγίνωσκεν, τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐγένετο ἀσθενὲς μᾶλλον περισσότερον .
Ἐγένετο δὲ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἐν τῷ ἀναγνῶναι αὐτὸν , κρατήσας ὁ πατήρ αὐτοῦ τὸ βιβλίον τὸ ἅγιον ἀπό τῶν χειρῶν αὐτοῦ καὶ ἔβαλεν αὐτό ἐν τῷ πῦρ. ὁ διδάσκαλος ἐθαύμασεν καὶ εἶπεν, “πάτερ, οὐ ἁγιάζεις τὸ βιβλίον ?” ἀπεκρίθη ὁ πατήρ καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ἄφρων, ὅτι ἁγιάζω τὸ βιβλίον ὅτι ἐξειλάμην σε ἀπ αὐτό. επήρες τὴν ψυχὴν σου ἐν αὐτῷ.”
Following ἑκηβόλος' lead, I rewrite the story, taking the point of view of ὁ διδάσκολος. I correct some of the minor mistakes and make a few other minor changes.
Διδάσκαλος ἤμην. ἐν δὲ σαπρῷ νοΐ τὰς γραφὰς ἤμην ἀναγιγνώσκων. καὶ καθ' ἡμέραν οὕτως ἐποίησα ὥστε ἀκατάστατον τὸ πνεῦμά μοῦ ἐγένετο. ὅσον δὲ χρόνον αὐτὰς ἀνεγίνωσκον, τὸ πνεῦμά μου ἀσθενὲς ἐγένετο μᾶλλον ἢ ἰσχυρόν.
Ἐγένετο δὲ ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν ἐν τῷ με ἀναγνῶναι, κρατήσας ὁ πατήρ μου τὸ βιβλίον τὸ ἅγιον ἀπὸ τῶν χειρῶν μου, ἔβαλεν αὐτὸ ἐν τῷ πυρί. θαυμάζων δ' εἶπον, “πάτερ, οὐ σέβῃ σύγε τὸ βιβλίον?” ἀπεκρίθη δ' ὁ πατήρ καὶ εἶπεν ἐμοί, "Ἄφρων, ὅτι σέβομαι τὸ βιβλίον ἐξειλάμην σε ἐξ αὐτοῦ. σὺ γὰρ ἐπίμπρης τὴν ψυχήν σου ἐν αὐτῷ."
(νῦν δὲ μόνον ἐν τῷ ἁγίῳ πνεύματι τὰς γραφὰς ἀναγιγνώσκω ἔγωγε.)
Keep writing these, Isaac. I am finding it pedagogically helpful. ἴθι πολλὰ χαίρων.