First Greek Writer Exercises XVIII ->

[jeidsath]

Exercise XVIII

θηρευτὴς ἦν τούτῳ δὲ ἔθος ἦν πολλάκις διὰ τῆς ὕλης ἰέναι. ἐνταῦθα γὰρ θήρα ἦν τοῖς λέουσιν.

ποτὲ εὖρε δύο σκύμνους ἄνευ τοῦ πατρὸς ὄντας. καὶ τούτοις οὐκ ἦν φόβος αὐτοῦ τῷ δὲ κέρκῳ ἔσαινον καὶ αὐτῷ φίλος ἦν.

οὗτος τερπνός ἦν τῷ θηρευτῇ καὶ χαμαί καθημένῳ τοῖς σκύμνοις ἔδωκε σιτία τινά ἅμα δὲ αὐτος καὶ ἤσθιε μετὰ ἐκείνων. ἡ δὲ λέαινα μήτηρ τῶν σκύμνων οὖσα ἐν τούτῳ ἦλθε καὶ τὸν ἀνδρὸν καὶ τοὺς σκύμνους εἶδε ἅμα ἐσθίοντας. τότε οὐκ ἦν αὐτῇ πόθος τοῦ τὸν ἀνδρὸν συλλαβεῖν ἀπῄει δὲ ἔλαφον ἔκτεινε καὶ ἔφερε αὐτόν.

Exercise XVIII — Corrections

θηρευτὴς -> θηρευτής τις “a hunter”
θήρα τῶν λεόντων “hunting place of lions”
λέοντος δύο σκύμνους cubs “of a lion”
καὶ τούτοις οὐκ ἦν φόβος αὐτοῦ -> καὶ φόβος ἦν οὐδεὶς τούτοις περὶ ἐκείνου
τῷ κέρκῳ -> ταῖς κέρκοις
φίλος ἦν -> φίλιοι ἦσαν
οὗτος τερπνός -> τοῦτο τερπνόν
καθημένῳ -> καθήμενος (he is now the subject)
σιτία τινά -> τῶν σιτίων τι
ἅμα δὲ αὐτος -> καὶ ἅμα καὶ αὐτὸς
μετὰ ἐκείνων -> μετ’ αὐτῶν
μήτηρ -> ἡ μήτερ
πόθος τοῦ τὸν ἀνδρὸν σθλλαβεῖν -> πόθος συλλαβεῖν τὸν ἄνδρα
ἔφερε αὐτόν -> ἔφερε πρὸς αὐτόν

[jeidsath]

Exercise XIX

ποτὲ πίθηκός τις εἶδε τὴν ὄψιν ἐν κατόπτρῳ τινί καὶ ἔλεξε τοιάδε ἀρκτῷ τινι ἐγγύς. ὦ φίλτατος ἰδοὺ αἰσχρὸς καὶ ἀνόητός ἐστι τὸ θηρίον. καὶ ὡς ἀναιδής τῷ σχήματι. δοκεῖ δὲ ἑαυτῷ καλλίονι. αὐτὸς μὲν οὐδὲν λέξω πῶς δὲ ὅμοιος τοιῷδε; μᾶλλον ξιφίδῳ ἀποθανεῖν ἤ τοιαύτην αἰσχύνην ἐν πάντι ἀνθρώπῳ ἔχειν. ἦσάν πού τινες τῶν ἡμετέρων φίλων ὦ ἑταῖρε οἷς οὗτος ἄγαν ὅμοιος ἐκεῖνο γὰρ τὸ θηρίον μιμοῦνται τῇ ὄψινι καὶ σκίτημαν καὶ ἀφροσύνην ὁμοίαν ἔχουσι. ἀλλὰ τῷ ἄρκτῳ τὸ μὲν πράγμα γελοῖον ἐφαίνετο οὐδὲν δὲ ἀντεῖπε.

Exercise XX

τοῖς Αἰγυπτίοις εἰσὶ μῦθοι πολλοὶ πᾶσα ἰδέα περὶ πάντα πράγματα καὶ οὐχ ἥκιστα περὶ δαιμόνων εἰσίν. τούτοις γὰρ ἐπιμέλεια τῶν ἀνθρώπων καὶ οἷοί τε ἐξεργάζεσθαι θαυμάσια πράγματα. τούτους δὲ τοὺς μύθους τινὰς λέξω. δαίμων ποτὲ γὰρ ᾧ πολλὸς χρυσός ἦν ὑπὸ τῆς γῆς κρυπτός. εὐθὺς δὲ ἀνάγκη ἦν ἀπελθεῖν. εἷς τις ἔστι πάνυ δυνατὸς καὶ μέγιστος τῶν δαιμόνων ὃς βασιλεὺς ὢν τῶν ἄλλων. ἐκείνῳ γὰρ εἴρητο ὑπὸ τῷ βασιλεῖ πρὸς Ἀσίαν ἀπελθεῖν. ἐν δὲ πάνυ λυπῇ ἦν καὶ ἐν ἀπορίᾳ περὶ τοῦ χρύσου οὐ δὲ οἷός τε αὐτὸν ἀποφέρειν σὺν ἑαυτῷ. τοῦτο γὰρ ἀεὶ ἀπόρρητον τοῖς δαιμόνοις. πῶς ἔσται ὁ χρυσὸς ἐν ἀσφαλείᾳ;

Exercise XIX — Corrections

ἐν κατόπτρῳ τινί -> ἐν κατόπτρῳ (this sounds better)
καὶ ἔλεξε τοιάδε ἀρκτῷ τινι ἐγγύς -> καὶ ἄρκτῳ τινὶ ὃς ἦν ἐγγὺς τοιάδε ἔλεξε (note clause for ἐγγύς)
φίλτατε vocative
ἰδοὺ -> ἰδοὺ δὴ
αἰσχρὸς καὶ ἀνόητός ἐστι τὸ θηρίον -> ὡς αἰσχρὸν καὶ ἀνόητον ἐκεῖνο τὸ θηρίον
ὡς ἀναιδής τῷ σχήματι -> ἀναιδής ἐστι τοῖς σχήμασι plurals and remember ἐστιν
δοκεῖ δὲ ἑαυτῷ καλλίονι -> καὶ ἑαυτῷ ὅμως κάλλιστος δοκεῖ εἶναι remember ἐστιν
αὐτὸς μὲν οὐδὲν λέξω -> καὶ περὶ ἐμοῦ μὲν οὐδὲν λέξω
πῶς δὲ ὅμοιος τοιῷδε -> πῶς γὰρ τοιούτῳ ὅμοιός εἰμι; remember ἐστιν
ἦσαν -> εἰσί
ὅμοιος -> ὅμοιός ἐστι — remember ἐστιν
ὄψινι -> ὄψει
καὶ σκίτημαν καὶ ἀφροσύνην ὁμοίαν ἔχουσι -> καὶ τὴν αὐτὴν ἰδέαν ἔχουσι σκιρτημάτων καὶ ἀφροσύνης
πράγμα -> πρᾶγμα

Exercise XX — Corrections

μῦθοι πολλοὶ πᾶσα ἰδέα -> πολλοὶ καὶ παντοῖοί εἰσι μῦθοι
περὶ πάντα πράγματα -> περὶ πάτων πραγμάτων (περί take the genitive)
δαιμόνων -> τῶν δαιμόνων (class)
ἐπιμέλεια -> πολλὴ ἐπιμέλειά εἰσι (“great care” and I let εἰσι drop out)
τῇ δυνάμει “with their power” dropped out
θαυμάσια πράγματα -> θαυμαστὰ
οἷοί τε ἐξεργάζεσθαι -> οἷοί τ’ εἰσὶ ἐξεργάζεσθαι
τούτους δὲ τοὺς μύθους τινὰς -> τούτων δὲ τῶν μύθων τινὰς I’m not 100% on the genitive μύθων but accusative τινὰς here.
δαίμων ποτὲ γὰρ -> ἦν γὰρ δαίμων τις ποτε (I would have accented τις but otherwise far better).
πολλὸς -> πολὺς (the first is Ionic)
ὑπὸ τῆς γῆς κρυπτός -> ὑπὸ γῆς κεκρυμμένος
εὐθὺς δὲ ἀνάγκη -> τούτῳ δὲ ἀναγκαῖον ποτὲ
πάνυ δυνατὸς -> δυνατώτατος
τῶν ἄλλων -> τῶν ἑτέρων
ὑπὸ τῷ βασιλεῖ -> ὐπὸ τοῦ βασιλέως
πρὸς Ἀσίαν -> ἐς τὴν Ἀσίαν (“into Asia,” not to Asia)
πάνυ λυπῇ -> λύπῃ πολλῇ
τοῦ χρύσου -> τοῦ χρυσοῦ
add ἦν
Why αὐτῷ and not αὐτὸν if ἀποφέρειν is accusative?
σὺν ἑαυτῷ -> μεθ’ ἑαυτοῦ
δαιμόνοις -> δαίμοσι

[jeidsath]

Exercise XXI

καὶ ἐν τῇ αὐτῇ πόλει ἐν ᾗ ἦν ὁ χρυσὸς ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος ὤν καὶ αἰσχροκερδής. αὐτῷ οὖν ὁ δαίμων νυκτὶ προσελθὼν καὶ ἔλεξε τοιάδε.

ὦ φίλε οὐδὲν δεῖ σε ἐν φόβῳ περὶ ἐμοῦ. σὺ γὰρ γνώριμός ἐστιν καὶ φίλος μοι ἐκ πολλοῦ ἤδη. νῦν δὲ εὐνοίᾳ προσῆλθον. πολὺν γὰρ χρυσοὺν ἐνταῦθα ἔχω οὗτος δὲ ὠφέλιμος οὐκ ἔσται. μέλλω γὰρ ἀποδημεῖν. καὶ νοῦν ἔχω σοι δοῦναι τούτον. οὐδε δε πιστατερους οὐδε ἐπιμελητέρους σοι οὐκ εὖρον. μόνος οὖν ἄξιος εἶ τοσοῦτον τὸ δῶρον ἔχειν. αυρίον οὖν ὄψει ἐν μέσῳ τῷ οἰκήματι πάντα τὸν χρυσόν μου χαμαί εἶναι.

μετὰ τᾶυτα ἀπέρχομαι ὁ δαίμων εὐθὺς δὲ ἡμέρα ἦν καὶ ὁ μὲν δαίμων οὐκ ἦν χρυσὸς δὲ χαμαί κεῖσθαι.

Exercise XXII

καὶ ὁ δαίμων πεντήκοντα ἔτος ἀπῆν ἐν Ἀσίᾳ τέλος δ’ ἐξουσία ἦν ἐκείνῳ ἥκειν τὴν προτέρην πόλιν αὐτοῦ. εὐθὺς δὲ βαίνει πρὸς τὴν οἰκίαν τοῦ αἰσχροκερδοῦς ἀνδροῦ. καὶ οὗτω διελέγετο πρὸς ἑαυτὸν ἔφη περὶ τοῦ ἀνδροῦ αὐτοῦ οὐκ ἦν πρός με οὐδὲν σαφές. ἐπειδὴ γὰρ διὰ πεντήκοντα ἔτων τέθνηκε ἴσως. περὶ δὲ τοῦ χρυσοῦ ἤδη πᾶν σαφές. ἐν ἀσφαλείᾳ γε ἦν αὐτός.

καὶ τοῦτο ἀληθὲς ἦν. θήκη τις γὰρ ἦν μεγάλη καὶ ἰσχυρά. ἐντὸς μὲν αὑτῆς ἦν ὁ χρυσός ἐπάνω δὲ ἔκειτο ὁ ἀνήρ. ἐντὸς τῆς χειρὸς αἱ κλεῖδες ἦν αἱ τῆς θήκης. ὁ δὲ νεκρὸς ἦν. ἀποθάνε γὰρ ἀπὸ ἐνδείας σίτου ἐν μέσῳ τοσούτῳ πλούτῳ. ὁ δὲ δαίμων εὗρε ἐν τῇ θήκῃ οὐ μόνον τὸν πρότερον πλούτον ἀλλὰ διπλάσιον ἦν συλλεξάμενος ὁ θανών ἀνὴρ ἐπίπονος ἐν τούτῳ χρόνῳ.

Exercise XXI — Corrections

ἐν ᾗ ἦν ὁ χρυσὸς -> οὗ ἦν ὁ χρυσὸς
νυκτὶ -> νυκτὸς
I dropped εἶναι
ἐστιν -> εἶ
εὐνοίᾳ -> δι’ ἐὔνοιαν
νοῦν ἔχω σοι δοῦναι τούτον -> τοῦτον ἐν νῷ ἔχω δοῦναί τινι
πιστατερους -> πιστότερον
ἐπιμελητέρους -> ἐπιμελέστερον
σοι -> σοῦ
τοσοῦτον τὸ δῶρον ἔχειν -> τοσούτου δώρου
οὖν -> τοίνυν
I dropped τούτῳ
χαμαί εἶναι -> χαμαὶ κείμενον
πάντα τὸν χρυσόν μου -> πάντα τὸν έμὸν χρυσόν
ἀπέρχομαι -> ἀπῆλθεν
εὐθὺς -> δι’ ὀλίγου
καὶ ἀντὶ τοῦ δαίμονος ὁ χρυσὸς ἦν ἐπὶ τῆς γῆς

Exercise XXII — Corrections

ἔτος -> ἔτη (plural, ἔτεα contracted)
Ἀσίᾳ -> τῇ Ἀσίᾳ
ἥκειν τὴν προτέρην πόλιν αὐτοῦ -> εἰς τὴν προτέραν πόλιν ἥκειν
εὐθὺς -> εὐθέως (adverb!)
βαίνει -> ἔβη
οὐκ ἦν πρός με οὐδὲν σαφές -> οὐδέν μοι σαφές ἐστιν
τέθνηκε ἴσως -> ἴσως τέθνηκεν (adverb)
ἤδη πᾶν σαφές -> πάντα μοι ἤδη δῆλα
ἐν ἀσφαλείᾳ γε ἦν αὐτός -> ἐν ἀσφαλείᾳ γὰρ οὗτος γοῦν ἔσται. [corrected missing accent on γαρ in key].
αὑτῆς -> ταύτης
ἐντὸς τῆς χειρὸς -> ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ
ἦν -> ἦσαν
ἀποθάνε γὰρ ἀπὸ ἐνδείας σίτου ἐν μέσῳ τοσούτῳ πλούτῳ. -> σιτίων γὰρ ἐνδείᾳ ἐν τοσούτῳ πλούτῳ ἀπέθανε.
τὸν πρότερον πλούτον -> τὸν πρὶν χρυσὸν
εὗρε -> εὗρεν
συλλεξάμενος ὁ θανών ἀνὴρ ἐπίπονος ἐν τούτῳ χρόνῳ -> ὑπὸ τοῦ θανόντος ἐπιπόνως ἐν τούτῳ χρόνῳ συλλεγόμενον.

[jeidsath]

Question: In the following I first had τὸν τῶν νεκρῶν κρίτην, which I corrected to τὸν κρίτην τῶν νεκρῶν after reading the key. What is the difference in meaning between the two?

Exercise XXIII

Ἀριφέρνης πλούσιος ἦν καὶ σατράπης πολλῶν ἀνθρώπων. πότε τις ὑπὸ νόσου κατέστη ἐς πολλὴν ταλαιπωρίαν καὶ τέλος ἀπέθανε. εὐθὺς δὲ κατὰ τὸ τοτὲ ἔθος κατέβη εἰς τὴν Ἅιδην πρὸς τὸν Αἴακον τὸν κρίτην τῶν νεκρῶν.

ὁ δὲ Αἴακος οὗτως εἶπε πόθεν ἦλθες; τίς δὲ εἶ καὶ ποῖος ἄνθρωος;

ὁ δὲ εἶπε Πέρσης ἦν ὀνόματι Ἀριφέρνης καὶ εἶχον νόσον δεινὴν πολλὰ ἔτη. ἐγὼ δὲ οἷός τε μῆτε τῆς ἀρχῆς οὐκ ἦν ἐπιμελεῖσθαι μῆτε τοῦ πλήθους τοῦ ἑκεῖ. ἀλλὰ πᾶντα τοιαύτα ἐπέτρεπον τοῖς ὑπηρέταις καὶ τοῖς δούλοις. ἔχω δὲ πολλὴν πρόνοιαν τῶν ποτῶν καὶ σιτίων τῶν ἐμῶν.

[mwh]

Question: In the following I first had τὸν τῶν νεκρῶν κρίτην, which I corrected to τὸν κρίτην τῶν νεκρῶν after reading the key. What is the difference in meaning between the two?

Exercise XXIII

Ἀριφέρνης πλούσιος ἦν καὶ σατράπης πολλῶν ἀνθρώπων. πότε τις ὑπὸ νόσου κατέστη ἐς πολλὴν ταλαιπωρίαν καὶ τέλος ἀπέθανε. εὐθὺς δὲ κατὰ τὸ τοτὲ ἔθος κατέβη εἰς τὴν Ἅιδην πρὸς τὸν Αἴακον τὸν κρίτην τῶν νεκρῶν.

ὁ δὲ Αἴακος οὗτως εἶπε πόθεν ἦλθες; τίς δὲ εἶ καὶ ποῖος ἄνθρωος;

ὁ δὲ εἶπε Πέρσης ἦν ὀνόματι Ἀριφέρνης καὶ εἶχον νόσον δεινὴν πολλὰ ἔτη. ἐγὼ δὲ οἷός τε μῆτε τῆς ἀρχῆς οὐκ ἦν ἐπιμελεῖσθαι μῆτε τοῦ πλήθους τοῦ ἑκεῖ. ἀλλὰ πᾶντα τοιαύτα ἐπέτρεπον τοῖς ὑπηρέταις καὶ τοῖς δούλοις. ἔχω δὲ πολλὴν πρόνοιαν τῶν ποτῶν καὶ σιτίων τῶν ἐμῶν.

τὸν τῶν νεκρῶν κρίτην is more prissy and precise, insists on specifying that τῶν νεκρῶν attaches to τὸν κρίτην. You might use it to differentiate the judge of the dead from e.g. the judge of the living. With τὸν κρίτην τῶν νεκρῶν the two nouns are not formally bound together, but since there's nothing else for the genitive to go with, it's fine: casual but normal.

πότε τις ὑπὸ νόσου κατέστη means "When did someone/anyone ...?"

ἐγὼ δὲ οἷός τε μῆτε τῆς ἀρχῆς οὐκ ἦν ἐπιμελεῖσθαι μῆτε τοῦ πλήθους τοῦ ἑκεῖ
—> ουχ οιος τ’ ην επιμελεισθαι (or at end) ουτε ... ουτε ...
i.e. #negative before οιος τε, #don't separate οιος τε from ην, #ουτε nοt μητε, #ου first in repeated neg. sequence, or delete ου (I can't do neither A nor B, or neither A nor B can I do), #επιμελεισθαι position to cover both ουτε's.
τοῦ ἑκεῖ reads oddly.

[jeidsath]

Exercise XXIII -- Corrections

Ἀριφέρνης πλούσιος ἦν καὶ σατράπης πολλῶν ἀνθρώπων. καί ποτε ὑπὸ νόσου κατέστη ἐς πολλὴν ταλαιπωρίαν καὶ τέλος ἀπέθανε. εὐθὺς δὲ κατὰ τὸ τοτὲ ἔθος κατέβη εἰς τὴν Ἅιδην πρὸς τὸν Αἴακον τὸν κρίτην τῶν νεκρῶν .

ὁ δὲ Αἴακος οὗτως εἶπε πόθεν ἦλθες; τίς δὲ εἶ καὶ ποῖος ἄνθρωος;

ὁ δὲ εἶπε Πέρσης ἦν ὀνόματι Ἀριφέρνης καὶ εἶχον νόσον δεινὴν πολλὰ ἔτη. καὶ οὐχ οἷός τ’ ἦν αὐτὸς οὔτε τῆς ἀρχῆς οὔτε τοῦ πλήθους τοῦ ἐκεῖ ἐπιμελεῖσθαι. ἀλλὰ πᾶντα τοιαύτα ἐπέτρεπον τοῖς ὑπηρέταις καὶ τοῖς δούλοις. ἔχω δὲ πολλὴν πρόνοιαν τῶν ποτῶν καὶ σιτίων τῶν ἐμῶν.

Exercise XXIV

καὶ Αἴακος ἔλεξε τοιάδε πέμψω δὴ ἐς Ἠλύσιον. οὗτος δὲ ὁ τόπος τῶν ἀνθρώπων ἀγαθπῶν ἐστιν. καὶ ὁ Ἑρμῆς παρῆν καὶ τοῦτο ἔφη ἄδικον. οἴμαι γὰρ ἀργός ἦν οὗτος ὁ ἄνθρωπος καὶ οὐκ ἄξιος τοσαύτης εὐτυχίας.

ὁ δὲ Αἴακος πάνυ γελῶν ἀπεκρίνατο τοιάδε. ἀλλὰ ὦ φίλε μου οὗτος ὁ ἀνόητός ἐστιν. καὶ τὰ μὲν πολλὰ κακὰ γίγνεται διὰ τοὺς ἀνοήτους ὁ δὲ ἄνθρωπος ἀμείνων ἦν τῶν ἄλλων ἀνοήτων διότι τὸν ἀργὸν αὐτόν. οὕτω γὰρ κακὰ μεῖα ἐγένετο τῷ πλήθῳ.

σήμερον δὲ ἐγὼ ἦν ἐν τῷ δικαστηρίῳ ἀκούσας τὸν κριτὴν. τοῦτο δὲ δῆλον ἦν περὶ αὐτοῦ. ὁ Αἴακος αὐτον πέμψει ἐς τὸ Ἠλύσιον.

Why does key have δι’ αὐτὴν τὴν ἀργίαν ?

Exercise XXV

οἱ Δαμαραῖοι λέγουσι τοῦτον τὸν λόγον. ἐν τῷ χρόνῳ ᾧ ἡ γῆ ἐγένετο σκότος ἦν πανταχοῦ. καὶ οἱ μὲν ἀγροὶ ἔφερον δένδρα ποικίλα οὔτε δ’ τὸν ἄνθρωπον οὔτε θηρίον οὔτε ὄρνιθα οὔτε ἰχθύν οὔπω. ἕν δὲ δένδρόν τι τρέφουσι καὶ ὀναμάζουσι Μητέρα. ἐκ δὲ τούτου ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐξῆλθε. καὶ μέτα τοῦτο δένδρόν τινα ἕτερον ἐξέπεμψε πάντες οἱ θῆρες. ὁ δὲ ἄνθρωπος χαλεπῶς ἔφερε τὸν σκότον καὶ ἥψε πῦρ. οἱ μὲν πολλοὶ θήρες ἔφυγον φόβῳ μεγάλῳ ὁ δὲ ὄις τε καὶ ὁ βοῦς τε καὶ ὁ κύων ἔμειναν. οὗτοι δὴ ἀπὸ ἐκείνου τοῦ χρόνου φίλοι ἦσαν τῷ ἀνθρώπῷ.